vrijdag 15 november 2013

Weg van de drukte!

Het is inmiddels alweer een tijdje geleden dat ik een fatsoenlijk verhaaltje geschreven heb. Om al die mensen die mij missen te plezieren zal ik dus wat uitgebreider neerzetten waar ik mij zoal mee bezig hou. Ik schrijf dit verhaal vanuit Luang Prabang, de tweede stad van Laos. Het woord stad is eigenlijk te groot voor Luang Prabang, het ziet er meer uit als een groot dorp. En dat is een verademing na een maand drukte in Vietnam!

Ik zal beginnen met mijn hoogtepunten van het midden en noorden van Vietnam. Het midden van Vietnam bestaat uit Hoi An en Hue, die beiden dichtbij de kust liggen. In beide steden ben ik dan ook naar het strand geweest, wat een rust daar! Bijna geen mensen, breed strand en superhoge golven. Daar heb ik even flink uitgewaaid. Om het strand te bereiken in Hoi An heb ik een fietsroute op internet gezocht die door de rijstvelden en kleine dorpen leidde. Erg leuk, vooral omdat je op plekken zonder toeristen komt. Terwijl Hoi An zelf bezaaid is met toeristen, lijken die alleen de stad (eigenlijk het dorp) te bekijken en laten die de omgeving voor wat het is. Iets soortgelijks heb ik in Hue gedaan: met een groep 2 scooters gehuurd en rondgereden in de omgeving. Onder andere de tombes van grote heersers uit het verleden van Vietnam hebben we bekeken. 
Om de dagen op deze manier te besteden geven mij het meeste plezier. Weg van alle toeristen, gewoon in je eentje of met een kleine groep eropuit trekken en zien waar het schip strandt. Vooral in Vietnam barst het van toerbussen vol met 50+-ers die alleen de meest toeristische trekpleisters bezoeken en dan weer doorrijden. Om al deze mensen te vermijden moet je dus wel andere manieren bedenken. Soms is er geen ontkomen aan, maar als je creatief genoeg bent lukt het wel. 

Na een 16-urige slaapbus kwam ik aan in Hanoi, de hoofdstad van Vietnam. Veel mensen verkiezen Hanoi boven Ho Chi Minh City. Ik snap wel waarom ze dat doen: Hanoi is veel authentieker dan HCMC. Veel kleine straatjes die vernoemd zijn naar de ambacht die ze in die straat deden. Zo heb je nu nog steeds straten waarin bijvoorbeeld alleen gereedschap of metalen dingen verkocht worden. Ook lopen er vrouwtjes door de hele stad die voedsel verkopen, niet alleen aan toeristen maar vooral ook aan locals. Desondanks heeft HCMC veel meer indruk op mij gemaakt. Het was voor mij de eerste stad in Vietnam, waarbij ik meteen in het diepe gegooid werd. Overal verkeer, toeterende scooters, heel veel mensen, en toch plekken waar het rustig is zoals het centrale park. 
Deels komt mijn gevoel voor HCMC ook door de mensen die ik daar heb ontmoet. Dat geldt sowieso voor veel plekken waar ik kom, wanneer je leuke mensen ontmoet heb je ook een veel beter gevoel bij de stad / het dorp. Ook het hostel draagt daaraan bij. In Hanoi verbleef ik in Hanoi Backpackers, de plek waar je heen moet gaan voor dikke party en veel alcohol. Ze promoten daar de Castaways-toer naar Ha Long Bay, 3 dagen lang zuipen tussen de eilanden. Nee, ik voelde me in dat hostel niet zo thuis en heb gekozen voor een toer naar Ha Long Bay voor de helft van de prijs, met mensen die net zoals ik over zo'n toer denken. Omdat iedereen op deze toer er ongeveer hetzelfde over dacht, vond ik deze toer een van de leukste die ik gedaan heb. Ook de drie dagen strakblauwe hemel droegen daartoe bij!
Nu ik het toch over het weer heb, dit is vooral in Vietnam wel een onderwerp van gesprek geweest zeg! Toen ik in het zuiden van Vietnam zat raasde er een verwoestende typhoon over Hoi An en anderhalve week nadat ik uit Ha Long Bay vertrokken was kwam er daar eentje aan land. Gelukkig loopt het typhoon-seizoen ten einde en is de kans niet groot dat er eentje mijn plezier komt verstoren *klopt af*. 

Vanuit Hanoi nam ik de nachttrein (veel comfortabeler dan de nachtbus) naar Sapa. Het gebied van de rijstvelden. Helaas kwam ik daar net een maandje te laat, de rijst was allemaal al geoogst. Desondanks is het een indrukwekkend gebied. Er leven in het noorden van Vietnam heel veel verschillende volkeren, met name veel Hmong. In Sapa komen alle Hmong-vrouwen om zelfgemaakte spullen aan toeristen te verkopen. Ook bieden sommige van deze vrouwen zich aan om als guide te dienen, met homestay bij haar familie thuis. Zodoende ontmoetten wij (we waren met z'n tweeen) Chocho, die ons door de rijstvelden leidde naar haar huis in de bergen. Onderweg zagen we aan de andere kant van het dal hordes toeristen gevolgd door soms wel 20 Hmong-vrouwen. Wij waren blij dat wij een prive-tocht met Chocho hadden! Bij haar thuis hebben we met haar familie gegeten. En hoewel je het niet verwacht, hebben ze in zo'n berghuisje gewoon electriciteit en al haar kinderen hadden mobieltjes. Zelfs mensen uit de meest afgelegen huisjes en dorpjes gaan gewoon mee met de technologie.

Sapa was mijn eindbestemming in Vietnam. Na 29 dagen had ik nog maar 1 dag over op mijn visum, dus nam ik de nachtbus naar het grensplaatsje Dien Bien Phu. Toen we daar 's ochtends aankwamen, bleek er zo weinig te beleven daar, dat we besloten meteen door te gaan naar Laos, naar Muang Khua. Zoals ik hierboven al beschreef, wat een verandering zeg. Meteen merk je dat in Laos een stuk minder mensen zijn. Alle dorpjes bestaan uit houten of lemen huisjes. Het voelt meteen een stuk armer. Toch vind ik tot nu toe alle mensen hier heel vriendelijk. Iedereen zegt vrolijk 'Sabaidee' (begroeting) en wanneer ze iets willen verkopen zijn ze een stuk minder opdringerig dan in Vietnam. Ook de natuur in Laos is geweldig. De boot die ik nam van Muang Khua naar Muang Ngoi voer door schitterende berglandschappen. Muang Ngoi zelf ligt midden in dit bergachtige landschap. Het is niet meer dan 1 straat met bungalows, heel basic. Toch wilde ik het nog meer basic maken voor mezelf, en besloot ik de tweede dag een trekking te doen naar nog kleinere dorpjes in de buurt. En wat ik niet verwacht had was dat al deze dorpjes 'gewoon' electriciteit hebben. Ik overnachtte zelfs in een nieuw guesthouse, wat ze geopend hadden voor de 4 gasten die ze per dag krijgen.

Ja ik vermaak mij hier nog steeds uitstekend. De laatste dagen heb ik wat meer tijd voor mezelf genomen, door gewoon in mijn eentje eropuit te trekken. Gewoon een mountainbike huren en aan de hand van de map een route fietsen. En niet zoals iedereen naar 'Utopia', dronken worden en gaan bowlen. Hoewel ik er misschien vanavond anders over zal denken ;).

Alle foto's zijn van Laos (Vietnam staat op mijn andere SD-kaart).
Uitzicht vanuit de bungalow in Muang Khua

Dorpje onderweg van Muang Khua naar Muang Ngoi
Op de boot naar Muang Ngoi

Geweldig landschap bij Muang Ngoi

Afgelegen dorpje

LaoLao (rijstwijn) drinken met de locals

Rijstvelden vlak onder de bewolking

'De stad' Luang Prabang

Zonsondergang vanaf Phou Si in Luang Prabang

5 opmerkingen:

  1. Timmy, fantastisch verhaal . MIjn zussen en broer keken mee. Veel plezier nog daar. Loes

    BeantwoordenVerwijderen
  2. mooi verhaal,jammer geen fotoos van vietnam.Zien we later wel.Frans

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Was één van die typhoons Haiyan, die van de Filippijnen?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Timmy, op maandag 18 november 07.13 onze tijd (13.13 jouw tijd) schreef iemand onder jouw naam als status op FB:

    "Hello i have found this phone but i get a bus in one hour can someone help me find the owner. Im in central backpackers vieng vieng"

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mooie verhalen neeffie. Goed bezig :)

    BeantwoordenVerwijderen